Beweegarmoede

Beweegarmoede wordt vaak genoemd als oorzaak van klachten bij ouderen of mensen met overgewicht. Ze zitten te veel en ze zijn lui zijn veel gehoorde opmerkingen. Ze worden daarmee vaak onbedoeld verantwoordelijk gehouden voor hun eigen klachten en/of ongemakken. Vaak erg pijnlijk. Hoe zullen zij eigenlijk tegen sporters aankijken? En hoe kijken wij sporters en sportbegeleiders naar onszelf?

Het aantal geregistreerde sportblessures neemt al jaren toe. Een onderwerp waar veel onderzoek naar wordt gedaan en dus ook veel discussie oplevert. Wat mij in de afgelopen 20 jaar als trainer en fysiotherapeut hierin is opgevallen, is dat er een enorme afschuifmentaliteit in de sportwereld heerst. Een blessuregolf bij teams wordt vaak door sportbegeleiders bestempeld als pure pech. Kunstgras, een harde zaal of juist een hobbelig veld krijgen veelal de schuld. Ook zijn er ontelbaar veel glorieuze carrières door blessures vroegtijdig geeindigd en vaak hoor je dan dat 'slechte knieën' in de familie zitten. Wat dat betreft ben ik een ervaringsdeskundige, want op mijn 21e besloot ik na veel blessureleed te stoppen met selectievoetbal. De oorzaak 'pech' kwam mij ook het beste uit en dat is dan ook wat ik jaren geroepen heb.

Wat curssussen, opleidingen een hoop ervaringen in de sport later, ben ik daar toch wat anders tegen aan gaan kijken. Waarom doen we bij bepaalde groepen mensen alsof het krijgen van fysieke ongemakken aan hen zelf ligt? En waarom is dit voor sporters vaak heel anders?

De term beweegarmoede nader bekijken zal je misschien op een ander idee brengen. Beweegarmoede zou je ook kunnen zien als een gebrek aan veelzijdigheid in bewegen. Waar we als kinderen vroeger tijdens het buitenspelen leerden klimmen, slingeren, glijden, rollen, duikelen, schieten, gooien, vangen en zelfs vallen zijn we dat in het opgroeien ergens vergeten bij te houden. Vroeger vielen we soms hoger en harder, maar de ernst van het letsel was vaak minder en anders herstelden we heel veel sneller. Hoe kan dit? In de puberteit wordt er steeds meer gezeten, er worden minder gymlessen gegeven op scholen en het buitenspelen heeft plaatsgemaakt voor de mooiste videospellen. Bij de oudere jeugd doen we dat vaak niet veel anders. We zitten in de studiebanken en het aantal kantoorbanen is enorm toegenomen. Trainers en sportbegeleiders zitten met hun handen in het haar, want de belastbaarheid van spelers lijkt minder te worden en oefeningen zoals ze op de cursus of door hun vroegere eigen trainers aangeleerd zijn, kunnen lang niet meer zo goed worden volgehouden als vroeger. Een blessuregolf ligt op de loer... En de ouderen en mensen met overgewicht wijzen glimlachend naar al die domme sportende mensen met hun blessures en hun trainers. Wie zullen we eens de schuld geven? Tijd voor verandering, maar bij wie?

Wat doe jij om jouw gezondheid of jouw fitheid op een positieve manier te beinvloeden?

SPIL wil graag een steentje bijdragen, ongeacht welke leeftijd of sport!

Nieuwsgierig en ben je benieuwd naar hoe SPIL jou of u kan helpen? Neem vrijblijvend contact op via werner@spil.world

Mon, 18 May